شهیدستان

به گزارش بسیج پرس، وبلاگ ایرانی prisoners of war IRAN & IRAQ در خاطره ای از محمود نانکلی نوشت:
چند روز مونده بود آذر ماه تموم بشه که دسر انار دادن (البته خود این دسر هم داستانی داره. فکر نکنید بهترین میوه رو می دادن، حرف حرف میاره همین جا فقط با ذکر یه خاطره کوچولو بگم که دسر اسرا چه کیفیتی داشت. یه روز که دسرسیب دادن، سرباز مادر مرده وعقب افتاده عراقی که فکر می کرد به ما خیلی خوش می گذره و انگار ما از آفریقُا اومدیم و چیزی به خودمون ندیدیم از پشت پنجره با لحنی تحقیرآمیز به ارشد آسایشگاه سه گفت: مرتضی تو ایران از این سیب ها هست؟ مرتضی که هرجا هست وخدا نگهدارش باشه گفت نه سیدی! سرباز عراقی با خوشحالی پرسید نیست؟ تو ایران سیب نیست؟ مرتضی گفت سیدی تو ایران ازاین سیب ها نیست، آخه ما این سیبا رو میدیم خر بخوره و اصلا کسی اینا رو از زیر درخت جمع نمی کنه سربازی عراقی که فهمید چقدر بدبختند با عصبانیت گفت: "قرشمال یالا امشی امشی!! حال متوجه شدید دسر چه کیفیتی داشت ؟!) بله گفتم به ما انار دسر دادن که به هر دو نفر یه انار می رسید ومعمولا هرکس که با کسی بیشتر جفت و جور بود دسرشون رو تقسیم می کردن.
اون روز شاید کمتر کسی فکر می کرد که چند شب دیگه شب یلدا است به همین خاطر چون امکانات نگهداری نداشتیم تقربیا همه ی بچه های آسایشگاه انارشون رو خوردن بجز دو تا از بچه های یزد به نام های محمدرضا میرجلیلی و محمدرضا جعفری که میرجلیلی سرما خورده بود و بدحال بود و میلیش نمی کشید. به همین خاطرجعفری هم معرفت نشون داد و انار رو نگه داشت تا محمدرضا خوب بشه.